O Stowarzyszeniu - wywiad z Anitą Majkowską

Jak zrodziła się inicjatywa powstania Stowarzyszenia?

- Wszystko zaczęło się w sierpniu 2011 roku, gdy przeczytałam artykuł dotyczący przemocy. Wówczas uświadomiłam sobie, że problem ten jest wszechobecny i bardzo wstydliwy. Dodatkowym czynnikiem był fakt, że mieszkam na Herbach – osiedlu wyjątkowo obciążonym tego typu zagrożeniami.

Jaki cel przyświeca działalności Stowarzyszenia?

- Głównym celem jest niesienie bezinteresownej pomocy nie tylko osobom doświadczającym przemocy, ale również wszystkim tym, których problemy codzienności przytłaczają i nie potrafią sobie z nimi samodzielnie poradzić. Jest to pomoc prawna, psychologiczna, pedagogiczna i terapeutyczna. Dodatkowo poprzez profilaktykę, budowanie świadomości społeczeństwa na temat przemocy oraz zintegrowane oddziaływanie na rodzinę (budowanie dla niej wsparcia), chcemy zapobiegać szeroko rozumianym patologiom. Wierzymy, że gdy zmienimy postrzeganie problemu choćby jednej osoby – to warto.

A czy taka pomoc jest rzeczywiście potrzebna?

Tak. Niech liczby powiedzą same za siebie – przez półtora roku działalności z programu prawno-psychologiczno-pedagogicznego, jak również ze wsparcia adwokackiego podczas rozpraw sądowych skorzystało około 120 osób. Więc wierzę w to, że pomoc ta jest niezwykle potrzebna. 

Jak wyglądały początki istnienia Stowarzyszenia?

Pierwszy rok działalności upłynął głównie pod znakiem budowania profesjonalnej kadry. Specjaliści – członkowie Stowarzyszenia, są najlepszym dowodem na to, że czas ten został optymalnie wykorzystany. Dodatkowo urządzaliśmy naszą siedzibę – lokal, który zawdzięczamy ks. proboszczowi parafii p.w. Podwyższenia Świętego Krzyża – Zygmuntowi Kostce.

Co działo się dalej?

Dalej ruszyliśmy z mocą lawiny! Już po kilku miesiącach działalności zorganizowaliśmy Ogólnopolską Konferencję pod hasłem „Przerwać Milczenie” we współpracy z dziekan WSETiNS, p. dr Jolantą Góral-Półrolą. Konferencja była naszym pierwszym sukcesem – wiele osób, po udziale w niej ujawniło swoje problemy, wielu z nich udało nam się też pomóc. Ponadto zyskaliśmy przychylność władz lokalnych, samorządowych oraz mediów. Ale uważam, że temat Konferencji zasługuje na osobny artykuł.

Jesienią 2012 roku ruszyliśmy z zajęciami profilaktycznymi dla dzieci. Przyjęły one formę warsztatów artystycznych, głównie w celu pokazania alternatywnych form spędzania wolnego czasu. To był strzał w dziesiątkę! Z tygodnia na tydzień mamy coraz więcej dzieciaków na naszych zajęciach. Efektem tych działań były dwa kiermasze prac naszych milusińskich, z czego dochód przeznaczyliśmy na paczki dla nich. Teraz skupiamy się na dotarciu do młodzieży, na zdobyciu ich zaufania, by w dalszym procesie edukacji móc wprowadzać programy profilaktyczne również dla nich. Równolegle ruszył również program dla osób dojrzałych – Klub Aktywnych. Jest to następna grupa wiekowa, do której w najbliższej przyszłości chcemy dotrzeć. Z tego miejsca chciałabym jeszcze raz serdecznie podziękować za pomoc księży Krzysztofa Golby i Łukasza Krysmalskiego, którzy w każdy możliwy sposób wspierają nasze działania.

A jakie macie oczekiwania wobec was samych?

Członków Stowarzyszenia cechuje chęć niesienia bezinteresownej pomocy, dobroć serca, a przede wszystkim to, że oni nic nie muszą, oni najzwyczajniej chcą i to jest piękne. Zależy mi na tym, by nikt, kto zwróci się do nas z prośbą o pomoc nie został pominięty. Jeśli po przeczytaniu tego artykułu znajdzie się osoba, która poczuje chęć współpracy z nami – zapraszamy serdecznie. Jest bardzo wiele do zrobienia, a w naszych głowach rodzą się stale nowe pomysły na działanie. Wierzymy również, że ważna jest współpraca z podobnymi instytucjami i ludźmi dobrej woli, by wspólnie dążyć do realizacji zamierzonych celów.